ЗВОНАТ КАМБАНИТЕ
Во утробата на
заедничките јазици,
пред сликата на
стаклената возбуда.
Во неблагодарното
време
растрчано по
килимите
ткаени од мојата Баба.
Умираат спомените,
закопуваќи ги
сеќавањата на јазиците
и мислата во
огнот на времето.
Ѕвонат кабаните, за
стихот кој испарува
а,го запишува допирот
на времето.
Утре нема рок на
траење
Ѕвонат камбаните.
Соња Таировска Ѓурчак
03.09. 2021 Улм
Nema komentara:
Objavi komentar