ДАЛЕЧИНАТА Е БОЛНА

ДАЛЕЧИНАТА Е БОЛНА                   ВО СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ

По должината на времето,

тишината се памти,

и кога ја бришам ноќта

пред очите на денот.

Солзи,се тркалаат по улицата

на часовникот, кој оди со времето

и остава брчки по лицето,

се буди тишината

а,далечината е болна .

Чешмата,од која

пијам вода го лечи времето,

клечам и молам

а животот минува

младоста диши,

староста се топи како свеќа во далечината,

а времето ме прати.

Далеку е Татковината моја

јас растам во секое ново утро

во цветната градина во мојата Родина,

а далечината е болна.

Соња Таировска Ѓурчак

10. 11. 2019 Улм