ГЛАСОТ МОЛЧИ бр 9.

ГЛАСОТ МОЛЧИ                                Во книга бр:9  И СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ

Пишувам,

а,гласот молчи

пред туѓиот остров.

 

Мислите брануваат,

со изворите на поезијата,

стихови се редат,

како бисер гердан нанижани.

 

А гласот молчи.

Ја чува тајната,

по должината на времето

белег на далечината и добрината.

 

А гласот молчи,

времето ја милува

заспаната градина во туѓата далечина.

 

Пишувам или сонувам

ме сопна сонот

ме разбуди денот.

И пак гласот молчи....

Соња Таировска Ѓурчак

05.06.2019 Улм