ДЕНОТ СЕ БУДИ

ДЕНОТ СЕ БУДИ

Се буди денот,
и патува како непознат патник 
низ животот

свртен на патот,

кон изгревот на сонцето.

Молитвата на денот носи глас,

што од длабочина иди,

а се губи во погледот 
пред очите на денот.

Ја пишува песната која ја пее денот,

и пак се губи во ноќта во сонот што спие.

Буден е денот, 
на исток пред младиот месец,

а жедни очи ископаја бунар,

и слепи чекори  по сенката што ита.

Скитаат мисли по сокаци туѓи.

Звонат звона а денот уште скита.

Денот го помилува лицето и замина,
во прегратките на далечните сонови. 

Соња Таировска Ѓурчак

3. 4. 2016 Улм