ТУЃИ АЛТАНИ ОСТАНАА ТУКА

ТУЃИ АЛТАНИ ОСТАНАА ТУКА

Тоа што историјат го заборава

времето го пишува,

под последните паднати лисја од стариот даб.

Гнијат под сенките на сонцето

стапките ги будат од заспаниот сон

а,месечината ги милува како нај убави

цветови во цвеќарата на честа.

Туѓи алтани останаа тука

кој како кокичето се будат

зо зората на пролета

а ластовичињата ја пеат песната

што времето ја пишува

за туѓите алтани кој останаа тука.

Ги бројат чекорите да не ја заборават

молитвата од напуштениот дом.

Далечината е толку блиска

поблиска и од сонот како заталкан патник

а алтаните ги остави тука.

Соња Таировска Ѓурчак

30. 1. 2016 Улм 

КОРЕН

КОРЕН

Како корен во земја што си лежи,

така камен на место си тежи.

Корен жили во земја пушти

и растат уште жили густи.

Чудо и во камен се крие,

дали рубин во тебе спие?

Корен шири,камен тежи,

гора жали за родина си тажи.

Кавал песна прати,

рода наша од туѓина не се врати.

Секој ита,сегде скита

и во туѓина рода наша уште скита .

Корен и камен тажно јачи

Земја наша за рода плачи.

Корен ќе се скини и камен ќе пукни

земја рода мила назат ќе си викни.

Соња Таировска Ѓурчак

30.1. 2016 Улм 

ДЕНОТ Е ДОЛГ

ДЕНОТ Е ДОЛГ

Растрчани мисли ме понесоа,

низ посевите на денот,

како најдолгиот животен  пат кој се протега од

едната до другата страна на хоризонтот.

Мами минатото, лажи сегашното

животот е свет на измамата

кој се топи пред вистините

како снежната покривка од вчера,

која се стопи, пред отворите

на подземните лавини и замоина.

Денот е дол а сонот е краток,

завесата пред денот ја промени бојата и

стави нова слика.

Ризницата на вистината е подолга од денот.

Соња Таировска Ѓурчак

24. 1. 2016 Улм 

УМОРЕН Е СВЕТОТ

УМОРЕН Е СВЕТОТ

Се слушаат чекори,

кој уморно одекнуваат

по улицата на животот,

од тешки чевли,длабоко потонати мисли,

уморен е светот.

Пред нозите на уморна душа,

која раскажува,

една долга животна приказна,

пред публика која во занос слуша,

гледаќи уморно во излогот на последната

зимска распродаја.

Од аголот на спротивната страна

се слуша песна од една старица,

која веќе одамн на истото место пее.

Не не ја разбирам,ме занесува само

мелодијата кој ме посеќа на детството

кога се пееа нашите песни жетварки.

Уморен е светот,од жетвата по

смрзнатите улици,чекореќи пред сцената

 на својата уморна слика.

Соња Таировска Ѓурчак

23. 1. 2016 Улм 

ДАЛЕЧНИ СОНОВИ

ДАЛЕЧНИ СОНОВИ

Вистини, скриени под перниците

на длабоките, далечни сонови.

Пред многу времиња, остави

трага вистинскиот сон

во земјата на божјата градина.

Сон кој го сони утробата на земјата

каде расти и семето на љубовта,

по полињата каде пасат стадата

се излеват песните на птиците,

гроздобери се преточуваат во вино

во земјата на божјата грдина.

Овде од дамнина, свети кандилото и

ангели пеат за мир и љубов.

Не прегорева, желбата на вистината

шепоти надеж од далечни сонови.

Верува во верата на будниот сон

ги ткаае килимите на радоста

под скриените води на вечен живот.

Сега останаа само бројани денови

до првите цветови кој ке цветаат

од семето на љубовта

во земјата на божјата градина...

вистини, скриени од далечни сонови.

Соња Таировска Ѓурчак

23. 1. 2016 Улм 

СЕ ТРКАЛА СОЛЗА

СЕ ТРКАЛА СОЛЗА

Вечерва, додека звездите

ги покриваат своите очи,

го покриваат лицето,

а месечината ја крие тајната на денот,

што замина некаде далеку,

во очите на звездите,

под лицето на месечината,

уморно се тркала солза,

љубов по твојата душа.

Соња Таировска Ѓурчак

21. 1. 2016 Улм 

ZIVOT PISE

ZIVOT PISE

Zivot pise,dan knjiga cita,

a budno gleda put

putovanje u jutro toplo i tiho

u nepoznaotm svetu.

Put snova,umornih ociju

pogledom procitane misle

put kapljice suza,

ispisuje vremrena tuge.

U ovom zivotu zaborava nema,

knjiga vuce sa sobom jato ptica

na ostrovu slobde,na ostrovu ljubavi

kde zaborava, zaborava nema.

Sonja Tairovska Durcak

20.1. 2016 Ulm  

ЖИВОТОТ ПИШУВА

ЖИВОТОТ ПИШУВА

Животот пишува, денот книгата ја чита

а будно го гледа патот

патувањето во утрото топло и тивко

во непознатиот свет.

Сонувани патеки,уморни очи

со поглед прочитани мисли

пат во капки солзи,

го запишуваат времето на тагата.

Овој живот да се заборави немa

книгата влечи по себе јато птици

на островот слобода,на островот љубов

каде заборавање, заборавање нема.

Соња Таировска Ѓурчак

20. 1. 2016 Улм 

МОЛИТВА НОВА МОЛИ

МОЛИТВА НОВА МОЛИ

Крст вера,

стожар на животот вечин,

како вода молитва течи

молитва нова моли.

Крст вера,

збор кој има живот вечен

молитва како извор течи

молитва нова моли.

Крст вера,

живот во пченично зрно вечно

а поле богато род роди,

молитва нова моли.

Крст вера,

гумно и амбари полни вечно

топла погача бела носи

молитва нова моли....

Соња Таировска Ѓурчак

16. 1. 2016 Улм

ТОКМУ ТУКА

ТОКМУ ТУКА

Токму така,токму вака

и за радост и за среќа

судбина малку треба.

Некој денови брои,

и без запис судбини крои.

Случајност една,токму тука

мисла убава и вредна

во запис ќе остани тука,

за земјата моја една.

Соња Таировска Ѓурчак

14. 1. 2016 Улм 

НИЗ ТИШИНАТА

НИЗ ТИШИНАТА

Во ноќта на тишината

одекнува само часовникот

на големиот празник,

кој будно гледа низ темнината

а ја носи светлината.

Се бришат трагите од ноќта

зората се кити со песна

и светлина чиста и вечна.

Одекнува часовникот

и големиот празник

нечујно слуша и мојата душа

во ноќта низ тишината.

Соња Таировска Ѓурчак

14. 1. 2016 Улм 

МИРИС НА ДЕНОТ

МИРИС НА ДЕНОТ

На постела бела

и пелена чиста,

мирис носи и вода бистра.

Кандило и свеќа свети,

мирис на темјан, ветер  носи

се протега насмевка децка,

мирис на денот  порака света.

Соња Таировска Ѓурчак

10.1. 2016 Улм.

ЕДЕН ДЕН

ЕДЕН ДЕН

Ќе свети само светлината,

ќе осветли вистината на

копнежите издлабени во земјата.

Еден ден, 

ќе се промени се.

Гласот, 

ќе биди мелодија на љубовта.

Исткаен во корените кој се раширени

низ просторот на полињата.

Еден ден, 

погледот, ќе биди поблиску до небото

времето исто, минатото исто како денес.

Посевите на житните полиња ќе раскажуваат

за жетвата, која богат род роди, и се ожна.

Еден ден,

ќе бидат сите прашања одговорени  

ќе се отворат портите пред гробниците на предците.

Еден ден,

далечината ќе биди толку блиску

сенки ќе се простираат пред лицето на сонцето.

Сонцето ќе биди скриено во големото срце.

Ќе се открие тајната на прегратките 

помеѓу снеговите.

кој ќе ги покријат трагите на минатото.

А вистината останува секогаш иста,

како Адам и Ева и новото раѓање.

Соња Таировска Ѓурчак

6. 1. 2016 Улм 

ВЕРУВАМ

ВЕРУВАМ

Верувам во тишината

која од сон ме буди,

верувам во светлината

која во денот ме води,

врувам во вистината

која во вечност ме води

верувам во чудо

која низ вистината оди

верувам во себе

и во се околу мене.

верувам во љубовта

која  граници нема.

Верувам,верувам.

Соња Таировска Ѓурчак

5. 1. 2016 Улм

DALI MAJKO

ДАЛИ МАЈКО

Дали мајко ти пред порти стари седиш

дали мајко ти уште песни, песни редиш,

или во постела болна лежиш. 2.Х

РЕФРЕН:

Мајко мајчице ке ти дојдам ке се вратам

тука сал си патам

со отрови се полнам туѓината ја колнам.

Дали мајко уште во пазува топла

чуваш писмо мое со денови со денови го читаш

и мене назат ме викаш.2.Х

РЕФРЕН:

Мајко мајчице ке ти дојдам ќе се вратам

тука сал си патам

со отрови се полнам туѓината ја колнам.

ЕДЕН ПАТНИК

ЕДЕН ПАТНИК

По лицето на земјата

во улиците на очите

мини еден  патник.

Се буди сеќавање на плач

во прегратките на пролетен дож.

Од улиците поекоа солзи

по лицето на земјата.

Прегратките останаа празни,

само еден патник ја

помина земјата.

Соња Таировска Ѓурчак

2. 1. 2016 Улм