ПРЕД ТУЃА ПОРТА
Гледам прегратка
во прегратка
како свеќа се
топи.
Слушм плач на
гроб...
Пред туѓа порта,
сон кој спие по
должина на стебло
даб кој лисја
нема, а
корени долги веќе
пушти.
Солза се тркала
по сокаци туѓи
дождот ја носи во
река матна,
далеку негде на брегот ќе застани
нов ден ќе ја
пробуди тогаш.....
Соња Таировска
Ѓурчак
19. 12. 2015 Улм
Nema komentara:
Objavi komentar