ЧУДНИ СЕ СОНИШТАТА

ЧУДНИ СЕ СОНИШТАТА       Во СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ

Орелот, го грабна пленот

го одвои од мајчиното млеко

и од мирисот на постелата

исткаена во шумската тишина.

Чудни се соништата на живиот свет,

кој се и сами плен на животот.

На два брега, боговите пишуваат

и го чекаат утрото

а соништата бегаат пред огнот.

Птиците,

по грмушките прават нови гнезда.

Ноќта го покрива непознатиот град

од каде се слуша музика,

на расеаните насмевки и од стеблото на земјата.

Чудни се соништата

а јас трчам по цветната ливада на поезијата.

Соња Таировска Ѓурчак

30. 08. 2019 Улм