ВО ДЕНОТ

ВО ДЕНОТ

Сонот го напушти домот

и замина во звезденото небо.

Се роди сонце златно,

потекоа извори бистри

разиграа срца чисти.

Куќи стари, во рушевини тежат,

само паежини и спомени по нив весат.

Кучето тажно,

се враќа во празниот двор,

растрчано низ селото бара господар нов.

Се разлеа мирис на пролетен цвет,

песна на птици во убавиот ден.

Утрото е пак исто,

стомни вода полни, раскажуваат и се

потпираат на зборови други.

Во денот,

потрча децка радост во нова игра.

Соња Таировска Ѓурчак

28. 2. 2016 Улм