Slika

Tvojot zivotot e slika,
na tvojata misla.



Слика

Твојот живот е слика,
на твојата мисла.

Sissi

Ti si kuka

Ti si kuka!
Temel so zlato lean,
catija so rubin redena
odaja so srebro vezana
celik porta pred tebe kovana.
Nema sila koja ke te meni
ni ti leglo mozi da ti smeni.
Ti si kuka!
Dar od boga darena
i za vecnost ovde podarena.
So sveta voda posvetena
za navek ovde osvetena.
Vistina i svetlina te cuva
kako tebe nema kuka druga.

Ти си куќа!

Темел со злато леан,

чатија со рубин редена

одаја со сребро везена

челик порта пред тебе кована.

Нема сила која ќе те мени

ни ти легло можи да ти смени.

Ти си куќа!

Дар од бога дарена

и за вечност овде подарена.

Со света вода посветена

за навек овде осветена.

Вистина и светлина те чува

како тебе нема куќа друга.  

МАКЕДОНИЈА ЈА ПОСЕДУВА НАЈГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ЧОВЕШТВОТО

Spodelija srekata

Sakajte go blizniot хххх

JABANA

Od jabana kleta ke se pojdam
doma doma ke si dojdam.
Muzika pesna uste tamu ori
vo gradi uste za rodina srce gori.
Ajde,neka muzika sega sviri
neka pesna sega se pee
neka oro se ori
vo gradi uste za rodina srce gori.
Pesna ke se pee i rana ke leci
pesnata e lek
oro staro vo rodina e od vek.



ЈАБАНА


Од јабана клета ќе си појдам
дома дома ќе си дојдам.
Музика песна уште таму ори
во гради уште за родина срце гори.
Ајде,нека музика сега свири
нека песна сега се пее
нека оро се ори
во гради уште за родина срце гори.
Песна  се пее и рана   лечи,
песната е лек,
оро старо во родина е од век.

Skrieno Gnezdo

Planina gore go skroi
skrieno  gnezdo tamu uste stoi.
Visoko vo planini gore
gnezdo se svilo
megju gusti granki gnezdo se skrilo.
Prazno sega tamu stoi
generacii svoi uste broi.
Pticа uste tuka sega leta
posakuva na skrieno gnezdo da sleta.

Скриено Гнездо Планина горе го скрои скриено гнездо таму стои. Високо во планини горе гнездо се свило меѓу густи гранки гнездо се скрило. Празно сега таму стои генерации свои уште брои. Птица уште тука сега лета посакува на скриено гнездо да слета

ПОСИНАТ СИН

Низ векови ја ткаеа

народната песна и приказна.

Направија темели

во литературата и културата,

од мојата родина и татковина.

А јас посинет син!

Измрзнав во прегратките

на втората мајка, маќеа.

Посинат син во оваа земја

земја на заност, земја на блесок,

земја на забрзана цивилизација.

Измрзнав овде како сирак.

Посинат син!

Во вечерните часови ме напаѓа жед

изморен од тежината на денот.

Водата ме опива а жед негаси

чаша полна со песни и приказни

тоа е лек за мојата жед.

Често посакувам да бидам

чест гостин во мојата родна земја.

Да бидам ковач на мојата судбина.

Солзи веќе немам,

а срцето уште ми плачи.

До кога ќе бидам посинет син?

КУКЛА ОД КАЛ

 КУКЛА ОД КАЛ


Без улица и без број,

направена е кукла

од кал и без крој.

На небо, звезди сјајни

а тие очи од кал,

пиат светлина љубов и сјај.

Мирис на коса слама и кал

тоа е нејзин мајски цвет

мирис на рај.

Ја мијат дождови силни,

насмевка од лице шета,

под капка дож лета.

И кога ветре вее

прашина и кукла од кал

со љубов до небо песна пее.

Без улица и без број,

направена е кукла

од кал и без крој.

Денот е празник

Кога зората се раѓа

денот ме буди,

и празник ми нуди.

Кога сите бродови ке запловат

со бурата на денот,

за мене е празник денот.

Во длабочини убавини тлеат

во разиграно море се леат.

Разиграно море и мисли чисти

имаат празник исти.

Насмевки нежни и благи

ќе се делат,

од морето разиграни

бранови ми велат:

Денот ти е празник.

Гори

Како катран црн душа се стори,
како црн ќумур се во душа  гори,
прав пепел сака да ја  стори.
Љубов со катран ќумур се бори
во голема љубов сака да свети и да гори
ќумур катран љубов со пепел ќе ги пери.
Љубовта е јака и знаае да сака.

Каде се криеш

Кој ли те зеде?

Каде ли те скри?

Дали си во злато облеана

или си со сребро полеана?

Или си само на бакарна плоча запишана

од цар Александар потпишана.

Каде ли се криеш?

Зошто уште во длабок сон спиеш.

Дали си во камен ковчег скриена,

со длабока вода покриена?

Или уште под перница спиеш,

зошто уште таини криеш.

Во тебе се многу тајни запишани,

и без број букви испишани.

Каде и да се криеш,

ти си книга вечна

која за навек останува,

на бакарна плоча запишана

од цар Александар потпишана.

КАПКА НАДЕЖ

КАПКА НАДЕЖ

Кога зората милно ме гали,

а сончевите здраци ме милуваат

се будам 

во твојата мека постела

во 

постелата 

Мајка 

на 

надежта.

Сонив,

како облак низ  небо пројде

капка надеж кај мене дојде.

Видов оган  

светлина,

бисер

капка надеш, 

поток,

река

уметничка слика мека.

Соња Таировска Ѓурчак
13.07. 2020 Улм 

Разиграни букви

Безброј книги и разиграни букви

на саем голем има.

Како шарен килим во илјада бои

на секоја полица книга стои.

Од цел свет книги понесени

од секаде книги на полица донесени.

На секој свој јазик напишани

и со свои потпис потпишани.

Разиграни букви низ халите звонат

лифтови скала по скала гонат.

Многу народ,

среќа и насмевка од лице дели,

разиграни букви собира и сели.

И ова е голема мудрост.

Пa буква по буква собери и мели.

Разиграни букви и шарен килим

од тука збогум ќе земат,

и поново во друг грат ќе кренат.

Воденица

Воденица, стара остана празна.
Под селото доле Воденица стара
стои сега осамена  и тажна.
Уморна од времето и соништа разни
за воденички  камења,
што останаа сега празни.
Воденичарот без збогум да земи                          
замина во царството вечно.
Плас вода низ скалини твои мини
побелен глушец последна вреќа кини.
Катанецот  зарѓал веќе,  рѓа го јади
а времето се полека од тебе кради.

КОВАНИ ПАРИ

КОВАНИ ПАРИ

Бисер љубов мајчин уште пука,
по чеда мили уште кука
рубин наш боја мена
мајчино срце од тага свена.
За деца мили што во свет ги прати
ни едно назат не се врати.
Долар, Шилинг,Евро
во секоја глава сега звонат
мајчини очи уште солзи ронат.
Аманет Мајка во срце стега,
сака да ви кажи за последно сега,
последен мајчин збор!
Овој живот нема да се врати,
со туѓи пари ќе се плати.
Денар е ваша стара кована пара.
Врате те се сега сите дома
и светот ќе дојди кај  нас дома
таа наша нјaстара кована пара
овде да ја бара.
За последно, Мајка сака деца да си види
и ако во ковчек ќе биди.

Соња Таировска Ѓурчак

slika na nedelata

Хартија бела

На хартија бела

Се пишуваат дела.

Црно и бело

Весело и смело.

Со букви хартија се бори

И сака песна да створи.

Буква нота ќе и прави

И глас ќе и стави.

Од  тажни песни

Срца ќе се корнат

Со цемер јад ке се полнат .

На хартија бела

Се цртаат градови и села.

Слики црни и бели

Со градови  и села.

На хартија бела.

slika na nedelata

ПРОЗОР

 ПРОЗОР


Пред прозор јас уште седам

И во ноќта црна,

од далечина јас те гледам.

На прозор јас букви редам

Со мисла во родина бегам.

Те гледам и те следам

Сакам да си тука.

Од прозор да те гледам

Со цветови црвени и жолти

Да те редам.

Со света вода да те честам

На прозор мој ке те сместам .

Од цветови црвени и жолти

Букети ќе правам.

На трпеза дома ќе ги ставам.

СКИТНИК

СКИТНИК

Скитник со гитара

И само една жица

Иста песна пее

Како осамена птица.

Скитниче! сакаш чаша вода

а кој ли ќе ти дади?

За усни изгорени, прегорени

Од убави зборови твои не изговорени.

Скитник веќе со седа коса

Скитничко набрчкано чело под роса

Се уште во тебе гори

И за топол дом се бори.

Со очи полни солзи

Една осамена жица

Од гитара и со песна тажна

Заспива скитник на постела снежна.

Скитник ти остана сега

Со скината жица
од гитара стара  и торба празна

Судбина клета и тажна

Што во туѓа земја згазна.

slika na nedelata

СЕНКА ВРАТА ОТВОРА

СЕНКА ВРАТА ОТВОРА

Исчезна портата oд дворот,

ја снема!

Ја нема, вратата од куќата,

ги нема ни вратите од одаите.

Прозорците расковани, гледаат

во длабочините на светлината.

Чуварот,што ја чуваше куќата

заспа и он во вечен сон.

ГО НЕМА!

Чардакот се спуштил до земја

чека да го потпри некој.

Сенка врата отвора,

а месечина затвора.

Само времето и тишината

градат порти и врати од воздух.

Дождот ги мие болните рани на ова тло.

Од камарчето на иконата

се слуша молитвата

на пресвета Богородица.

Надзирка кандилото бес пламен.

Во шепот на темелите

и молитвата на пресвета Богородица

се слуша уште еден глас.

ОВДЕ ЉУБОВТА Е ПОЈАКА ОД СМРТА!

Тука има уште живот, ако врата нема.

Сега само како се да заспало

во приказната на вистината.

А јас не се осудувам да ја разбудам.

МА-МА ЗЕМЈА

МА-МА ЗЕМЈА 


Децении минеа
историја наша сите кинеа,
будно земја пратиме
истотија наша вистинска
назат пак ќе вратиме.
Солзи река правеа
за вистината што ни ја крадеа.
На сите страни трага оставиа
добрини наши заборавиа.
Парче земја од тебе постана
а златно сонце во тебе остана.
Рајска градина пак ке се сториш
низ убавини твои пак ќе одиш.
Златно сонце вечно ќе те грее
и низ векови песни твои ќе пее.

Соња Таировска Ѓурчак
од книгата издадена 2013
СОЛЗА И ЉУБОВ 

ТОА ОСТАНА

ТОА ОСТАНА

Од вистина чиста

Приказна се роди.

Во светлина и љубов

Сака пак да оди.

Струшена е до земја куќа стара.

Разиграни спомени децки

Тука уште бара.

Сега по рушевини

пак спомени се будат.

Цветови нежни

уште мирис со љубов нудат.

Кошула од змија покрај тебе лежи.

Камен бел,и рушевина тажна на место тежи.

Од огниште и куќа стара,

Тоа се стори,

А во гради уште љубов оган гори.

Само бел камен остана!

И во вистина вечна љубов постана.

Соња Таировска Ѓурчак 
2013 Улм 

slika na nedelata

Ubava misla i do nebo stiga,
radost,sreka praf oblaci diga .

СЕ ГУБАМ

СЕ ГУБАМ

Се губам, во светот на

осаменоста.

Се губам, во облаците на

темнината.

Ја барам, вистината.

Сакам,да ја видам светлината.

Се губам,

и од сон се будам.

САКАМ

САКАМ

Сакам, да се најдам

сакам, да се пронајдам

каде сонце душа топли,

каде сонце ќе ми стопли.

Tаму каде ветер вее,

таму каде и  ветер песна пее.

сакам таму да идам,

сакам таму да бидам.

РАЗДЕЛБА

РАЗДЕЛБА

Разделба  низ мисла следам,

уште од туѓина те гледам.

Те понесов во себе.

Се гордеам  со тебе.

Од разделба останаа стапки,

очи се претворија во капки.

ВРЕМЕТО ОДИ

 ВРЕМЕТО ОДИ



Времето оди.
Времето течи,
Времето рани лечи.
Темнината ја пиие,
во тишината спиие.
Сон сонува,
за подобро утре.
Сонува будно,
сонува чудно.
Времето оди
во далечините сегде.
Дали ќе стигни негде?
Времето оди.
Ах!Боже,
тебе ти се молам
секого ти
со времето го води.

БЕЛЕГ

БЕЛЕГ



Птица лета,камен белг
надлетува, прелетува.
Со крв камен е обоен
белек од камен не е одвоен
Поток тече, бистра вода
крв капка мие,
тајна под камен уште се крие.
Жубор со бран брза
а гора сенка дебела врза.
На небо ќе се стави
нова светлина ке се роди
белек камен ке осветли
и светлината ќе не води.
Белек камен јунак тука стави
за на својот народ да му јави.
Времиња ќе минат
и белек камен ќе видат.

Само 1100 години

Како бебе ти на свет дојде
и со седум ти на школо појде.
Осмо заврши без мака
и матура си зеде во рака.
За студии многу време требаш
и за диплома да се спремаш.
Мласдост, брзо бега
и за мерак време треба.
Сето тоа брзо мина
и работа си најде фина.
Фамилија си створи
и сето тоа треба да се двори.
Издавачки и кредити како пчели рој
не им се знаае ни број.
Ете и четириеска стои испред врата
и на пееска и дава веќе рака.
До пензија нема веќе многу
шееска е веќе тука
па седумдеска како да и кука.
Овој живот многу брза
па осумдеска ја врза.
Како чуден сон да гледаш
па се понего си бегаш.
Девееска на пат се спрема
како на небо да се крена.
Девееска сака да е уште жива
убава и мила како вила.
Барем уште десет
и овој живот во запис да се внесе.
Нека бидат сега и сто
ваков живот е убав до 1100.

Желба гори

Желба, уште во гради гори.

Ах туѓино клета што ми стори.

Солзи од очи уште се ронат,

Желби во душа уште звонат.

Соништа, разни уште сонам

Уште негде низ туѓина одам.

Птица да се стирам, со бели крила.

Да летнам и прелетам, со небеска сила.

Да стигнам и застанам пак таму,

Во дворови стари на орев густи

Кој гранки до земја пушти.

Орес лист од радост ке се смее

Милно сонце пак таму ке ме грее.

Желба, уште во гради гори

Ах туѓино клета што ми стори.

Година стори

 

Страница моја, година стори

Роденденска свеќа пред тебе гори.

Читатели од многу страни итаат,

Страна песни читаат.

Драги гости благодариме,

Во верба да наздравиме.

Секогаш гости мили ќе чекаме,

Со нови песни ке пречекаме.

Страница моја, отвара надеш

И се полни секогаш со младеш.

Ви благодари и ве сака Соња.

Рибар и риба

На обала горе рибар стои,
а во вода  доле риби брои.
Бегај,бегај рибо рибице
рибар сака да те мами,
на јадица да те стави
и на маса да те јади.
Измамиго сега ти!
Докажиму, дека си умна и разумна
да си спремна и сама да ловиш
и рибар за јадица да водиш.
Знам нема да му биди право,
мора долго на обала да чека,
да живее во нада
дека сега па сега риба ке дојди
и на јадица ќе појди.
Ах многу пати така ќе се деси
ама некогаш ќе се греши
и риба на јадица ќе се веси.

Огниште

Уште искра оган во тебе гори,

Праф пепел во тебе се ори.

Од далечини туѓи посакувам

Крајтебе да бидам

Искра оган јас да видам.

Мисла љубов уште ме занесува

Во одаја покрај огниште ме донесува.

Ти си огнот што во мене уште гори

Оган, песна, оро што во мене ори.

Топлина твоја јас уште носам

Светлина твоја јас гледам.

Огниште мое со збор љубов се палиш

И во туѓина од далеку ме галиш….

Пролетен килим

Пролетен килим шири,

Ливада цветна.

Ливада цветна и потоци бистри.

Со нота жубор песна пеаат,

Потоци бистри жуборат

како да се смеаат.

Од небо Сонце топлина слезе,

Во пролетен килим

Ливада цветна невидно влезе.

Последна капка од снег се топи

ливада цветна со мирис се опи.

Циганка МАНГАВА ТУТ

ЦИГАНКА МАНГАВА ТУТ

Песна пее Циганка млада.

Глас песна се до небо ечи

Песни цигански се по неа влечи.

Песна пее Циганка млада.

Запеј песна и за мене

Од тага срце ми вене.

Песна пее Циганка млада.

Музка песна нека ечи

Тага од срце нека лечи.

Песна пее Циганка млада.

Со песна да живеам сега

Тага од сеце нека бега.

Песна пее Циганка млада.

Циганска песна е лек

Циганска песна има и век.

МАНГАВА ТУТ

Трендафил бел

Во тебе нешто чаробно се крие

Бела убавина во тебe ли спие?

Капка по капка вода си пие,

Трендафил бел цветови си мие.

Чаробна убавина насмевки дели

И на сите како да им вели,

Овој мирис што во мене врие

Нека душа ваша мирис мој пие.

Душа нека буди,

Тага нека губи,

Насмевка нека стига

Среќа радост нека блика

Трендафил бел така вика.   

Cinar

Sred carsija dole

Cinarot star

Mnogu tajni vo sebe skirl

Mnogu cvorovi svil.

Se vo sebe sobral I vi cinarovo srce skirl.

Tajni od mladi zaljubeni srca,

Tajni od solzi zeski

Tajni od razdelbi teski.

Vo tebe se krijat

Mnogu dela tazni

Iminja od junaci nasi vazni

Zapisani stojat na tvoite granki.

Dusmani kleti tuka minea

Junaci nasi mladi besea

Na granki tvoi vesea

Cinarovo srce kinea.

Bezbrojni cvorovi po tebe ima

Mnogu teski tajni sto nokta zima

Granki od  tebe se krsea

Bolki po tebe se rusea.

Mnogu granki od tebe skrseni

Mladi zivoti svrseni .

Uste granki lisja siret

Cinarovi tajni krijat.

Od junaci sto po tebe vesea.

Dali uste mozat lisja da rasnat?

Tajni vo tebe da srasnat

Чинар

Сред чаршија доле,

чинарот стар.

Многу тајни во себе скрил

Многу чворови свил.

Се во себе собрал и во чинарово срце скрил.

Тајни од млади заљубени срца,

Тајни од салзи жешки,

Тајни од разделби тешки.

Во тебе се кријат,

многу дела тажни  

имина од јунаци наши важни,

запишани стојат на твоите гранки.

Душмани клети тука минеа,

Јунаци наши млади бесеа

На гранки твои весеа

Чинарово срце кинеа.

Безбројни чворови по тебе има

Многу тешки тајни што нокта зима

Гранки од тебе се кршеа

Боклки по тебе се рушеа .

Многу гранки од тебе скршени

млади  животи свршени .

Уште гранки лисја шират

чинарови тајни кријат.

Од јунаци што по тебе весееа.

Дали уште можат лисја да раснат?

Тајни во тебе да сраснат.

Раскрсница

На раскрсница се стои

Раскрснички живот се води

Денови и години се брои.

Минаа, минаа многу,

Многу се разминаја.

Минаа, минаа многу,

Многу заминаа.

На раскрсница широка и долга

Мина татко и мајка

и они велеаа!

Животот раскрснички

Треба да се свајка.

На раскрсница, некој брзо мини

На раскрсница, некој и гини.

Поглед на четири страни бега,

На раскрсница треба да се пази сега.

Дали на раскрсница

Десно да се скрени?

Дали на лево да се крени.?

Раскрсница денес навигатор ја води

На фесбоок секој оди.

Дали на исток,запад

Север,југ

Има ли негде живот друг.

MОЛЊА

МОЛЊА

Молња, болест мила тебе те стегна,

и на постела те легна.

Долги руси коси мила од тебе корнеше,

солза  мое луто и тешко ја колнеше.

Молња болест мила,

насмевка од лице зема тебе те снема.

Здраци по тебе гореа лути рани ореа,

во црна земја те ставаше,

очи твои затвараше.

Од  раце ми се лизна

во црна земја  се слизна.

срце мое камен се стори

и во тага болка гори.

Во љубов мила се колневме

клетва љубов негазам

и тебе мила не заборавам.

Животот мој мила

стана приказна горка,

од погача бела остана само корка.

Вечен фустан бел ти облеков мила,

и ако немав сила.

Вечен венец љубов ти ставив мила,

и ако немав сила.

Сакам!

Сакам, да ми бидиш мила

како секогаш со насмевка горда,

со синџир клуч

рајска порта да отвориш

болка тешка да затвориш.

А кога на полноќ

месечина на гроб ке ти блесни !

Стани мила ! Стани мила  !

И запеи запееи наши песни.

Соња Таировска Ѓурчак

13. 03. 2013 Улм