ПОСИНАТ СИН

Низ векови ја ткаеа

народната песна и приказна.

Направија темели

во литературата и културата,

од мојата родина и татковина.

А јас посинет син!

Измрзнав во прегратките

на втората мајка, маќеа.

Посинат син во оваа земја

земја на заност, земја на блесок,

земја на забрзана цивилизација.

Измрзнав овде како сирак.

Посинат син!

Во вечерните часови ме напаѓа жед

изморен од тежината на денот.

Водата ме опива а жед негаси

чаша полна со песни и приказни

тоа е лек за мојата жед.

Често посакувам да бидам

чест гостин во мојата родна земја.

Да бидам ковач на мојата судбина.

Солзи веќе немам,

а срцето уште ми плачи.

До кога ќе бидам посинет син?