МОЛЧАМ
Молчам пред
стиховите на Државата а
пишувам песна за
помека постела.
Нечии гласови го
проколнуваат дворот
кој е магепсн од
гатачката
која секојдневно
гата на камениот мост.
Песната остана
скриена во џеповите
на бездомниците
кој уште молчат
пред сувиот
студ,пред гладните усти...
Јас молчам пред
моливот на песната
и во стиховите на
Татковината.
Молчам пред
молитвата на храмот...
Соња Таировска Ѓурчак
20.09.2021 УЛМ.
Nema komentara:
Objavi komentar