КАКО ИЗГУБЕНА ПРАШИНКА

 

КАКО ИЗГУБЕНА ПРАШИНКА                    во книгата бр 9 

Проштевајте, сите мои

блиски и далечни роди,

проштевајте...

Небото и земјата

си даваат рака и се молат,

низ молитва бараат прочка.

Се што е измеѓу небото и земјата

се прегрнуваат и си проштеваат,...

Јас ја довикувам мајчината душа,

татковата душа, клиечам и молам ги

молал за прочка.

Како изгубена прашинка

измеѓу небото и земјата

се вртам и ве барам

до крај на денот ,

а денот ни е сега невидлива далечина.

Ја прегрнувам вашата далечина

и вашата богата родителска љубов

која остави овде и тука жив живот

кој живее и расти како цветна пролет.

Проштевајте,сите мои

блиски и далечни роди

проштевајте...

Соња Таировска Ѓурчак

13.03. 2021 Улм