СЕГА ОДИ

СЕГА ОДИ

Пред златно сонце

здраци да пружи,

мајка ме пробуди тивко,

ме прегрна цврсто

и на долг пат

во туѓина ме прати.

Во чело ме бакна и рече:

„Не заборавајме ќерко„.

Патот е долг

туѓината е пуста,

тие зборови благи

од мајчина уста,

уште во душа ги носам.

Храбро на пат во туѓина кренав

и солзи скришум прегрнав.

Сега оди,оди мила ќерко,

Мајка и замја не заборавај,

Сега оди.

Горда сум мајко со тебе

и земјата наша.

Мајка очи затвори рано

почина во земјата наша.

Во туѓина и злато на кантар се мери,

мајчина љубов и земјата наша

нема кантар, нема да ја мери.

Сега оди.

Соња Таировска Ѓурчак

27. 9. 2015 Улм