STRANEC

 STRANEC


Molcev vo tisinata
koja me ponesuvase
kako so veter vo dalecinata.
Prasinata gi pokrivase
moite stari cevli
a ja kriese tajnata na vistinata,
koja bese napisana
na gjonovite na moite cevli.
Stranec!
Zaminav, izbegav
od toplinata i belinata
od moeta stado.
Sosedite me zaboravija,
sega i za niv postanav stranec.
Gi prevrtuvam dzepovite,
baram!
Dali ke padne nekoj gros
od skinatite dzepovi
ili veke gi izgubiv
vo svetot na nevidenoto,
kako stranec.
Vremeto odminuva
jas, jas uste ne go promeniv imeto
Strenec!
Dali ke bidi vreme
da se izbrisi tajnata na vistinata,
koja stoi uste zapisana na moite cevli.
Ili ostanuva patokaz,
do toplinata i belinata na moeto stado.
Ne se plasam od dalecinata,
nekoj, nekoj mi ja krade vistinata.
Se plasam od temninata,
na vremeto.
A jas sum uste
STRANEC!