МИРИС НА
ПРОЛЕТ
Во утринска
тишина, се буди светот,
со мирис на јоргован и топла земја.
Сончев зрак се спушта врз гранките голи,
и нежно ги гали, како мајка што збори.
Во воздухот
плови спомен од дете,
што босо трча низ трева зелена,
со смеа што звучи како флејта во ветер,
и очи што сјаат од радост зелена.
Се отвора
цветот, без да праша,
дали светот е подготвен за убавина.
Се враќа птица од долгото патување,
и пее за дома, за срце и слобода.
Пролетта не
доаѓа со врева и глас,
туку со мирис – тивок и драг,
како шепот на љубов од првата прегратка,
како здив на нов живот, на надеж и праг.
Пролетта
дојде – тивка, а моќна,
во моето срце засекогаш ќе остане.
Со мирис на надеж, љубов и светлина —
ја запишав оваа песна...
Автор:
Соња Таировска Ѓурчак
17.04.2025 – Улм
Nema komentara:
Objavi komentar