ДАЛИ ВРЕМЕТО ЗАСТАНА

 

ДАЛИ ВРЕМЕТО ЗАСТАНА

 

Трчаќи пред сопствената слика,

ги бројам репките кој самоникнуваат по

необработените полиња.

Ги бришам глувонемите гласови,

одвојуваќи ги од сопствената цел.

Како да се померија сите планини

а одговорите останаа безбојни.

Реките поплавија и се делат во илјада правци.

Некои бои прозбореја и озборуваат

за битката и за гласовите кој ме одминуваат.

Морето не мирува стравот владее...

Ми се чини  дека времето застана...

Застана во една чаша полна со вино

и во една капка солза ,солза од љубов.

 

Соња Таировска Ѓурчак

07.04.2024 Улм