ПОД СЕНКАТА НА ДУШАТА
Ја соблекувам
тишината
да го облечам стихот.
Мислата да ја допри
молњата да ја струши.
Под сенката на душата
извира изворот на
стихот.
Огнот го гасам
да не изгори стихот.
Нека полетаат
стиховите
на кој крила ми давам
од срце ги пишува и
ги творам
на стихот душа му поклонувам
и давам.
Потекоја изворите
згаснаа огновите
одлетаа стиховите.
Порека понесоа за мир
и радост во светот.
СоњаТаировска Ѓурчак
21.04. 2024 Улм
Nema komentara:
Objavi komentar