nedjelja, 27. listopada 2019.

ПТИЦИТЕ ИЗЛЕТАА

ПТИЦИТЕ ИЗЛЕТАА                                                    Во СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ


Во далечината трчам,
а мислите се цедат
и се суши пота од лицето на денот.
Птиците излетаа,
а напуштените гнездата
се топат како првите снегулки.
Свенаа цветовите,со брзината на здивот
и со ветерот кој дува од север.
Книгата остана отворена,...
Еден ден,
не знам,
кога птиците преселници во пролет
поново ќе се вратат...


Соња Таировска Ѓурчак
27. 10. 2019 Улм

srijeda, 23. listopada 2019.

БУДНИОТ ЧАСОВНИК

БУДНИОТ ЧАСОВНИК                         Во СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ


Ги раздиплувам и ги редам
ткаените килими,
везените чаршави,
плетените чорапи,
везените шамии
со црвено жолти цветови,
кој ги собираше мајками
во чеизот на мојата руба.
Буден е, часовникот на мојот јазик.
Раздиплувам бела хартија,
во последниот лист
испишана молитва со
ракописот од мојата мајка.
Го раздиплувам чеизот на мојот јазик.
Насекаде мирис на темјан.
Ја читам молитвата,
и стојам на граничниот премин.
Буква по буква,
како млада невеста
го понесов чеизот на мојот јазик
во печалбарската земја,и во будниот часовник.



Соња Таировска Ѓурчак
21. 10. 2019 Улм


petak, 18. listopada 2019.

СТЕБЛОТО НА ЕВРОПА

СТЕБЛОТО НА ЕВРОПА                                    Во книгата СВЕТЛИНАТА НА ЗБОРОТ

Расти,
се кити со звездите кој се раѓаат
во сите бои на младоста.
Јас палам свеќа, пред паднатите
есенски жолти лисја.
По лицето на стеблото
се прелистуваат бели страници,
од азиланти,кој чекаат на виза.
Службеникот стави печат на
семејното стебло.
Предците се дигнаа
во потрага на изгубената
млада месечина.
Стеблото некаде расти,
некаде се гуши посакуваќи
свеж воздух.
Под лисјата се крие
воздишките од предтците,
кој поминуваат на безграничен премин.
Туѓина повеке не постои,
ја заменивме за Бугарски Пасош,
туристичка виза и азил...
Вечно тагува домот кој остана празен,
во една окејанска далечина.
А јас палам свеќа пред паднатите
есенски жолти лисја.


Соња Таировска Ѓурчак
18. 10. 2019 Улм