ИЗЧЕЗНА

ИЗЧЕЗНА

Таму некаде,

како изморен патник

од жештината на времето

скриен под воздухот.

Изчезна, како сенка

остана само болка,

а радост од минатото

и надеш на времето.

Молчам и подавам рака

кон вечноста

го будам мирисот на минатото

и надеж во времето.

Молчам и гледам

во наметка црна

и езеро кое мастило се стори.

Сега во длабочините на вистината

и прекрив на земјата

почива надежта

собрана во грст рака земја.

Соња Таировска Ѓурчак

8. 7. 2015 УЛМ