КРИЛА МИ СКИНА

Мила крила ми скина
од мене направи роб.
Љубов зеде,крила скина
ти замина мила .
Зар тоа не ти беше сето доста,
и цвет роса дете ми зеде.
Љубов само клета била
што со тебе минев мила.
Со играчки децки во тишината
сега зборам,
за керкичката наша мила горам.
Слепа ли беше мојата љубов
да не ја виде мила ти,
без збогум да кажиш замина ти.
Во сон се будам
во темнината на перница те барам,
зошто крила ми скина,
замина и срце мила ми рани ти.
На зид барам слика да видам
мила нема се ми зема.
Верувај слика во мене носам
во срцево мое ја заклучив мила,
а клучот го зеде мила ти.
Ако милост имаш,
немој мила да чедо наше
по друт сега тате вика.
Мало е незнае само е цвет
што цвета во децки соништа,
ах мила ти скина и таткови крила.
Од овој час за љубов несакам
никогаш повеке да те молам,
ако за секогаш во љубов ке горам.
Не те проколнувам мила
само ке те молам,
чувај го нашето мало чедо
како очите свои мила.
Ти пожелувам да бидиш
срекна и ако крила скина мила.