НАПУШТЕНО ОГНИШТЕ

 

НАПУШТЕНО ОГНИШТЕ

Патувам...
и силно ја чувствувам човечката расеана душа низ светот
како семе кое го понесоа олуите на општеството,
пишувајќи ги нотите
на последната симфонија на радоста.

А мајчините срца горат од жал по своите деца.
солзите се излеаја во морето на животот,
од силен плач по сите нив.

Една мајка силно и славно
го моли Бога:

„Боже мили, каде и да одат моите деца
чувај ги, чувај ги секогаш!“

А, мајчината душа, заспа пред олтарот
на животот, осамена и тажна,
полетувајќи во небото,
ја осветлуваше патеката
на своите чеда што заминаа во светот.

Дали ќе се вратат?
Во домот...Каде уште тлее жарот
на напуштеното огниште.

Соња Таировска Ѓурчак

28.10.2025