ВО СТАКЛЕНОТО НЕБО кн 11

 

ВО СТАКЛЕНОТО НЕБО

Пред затвореното небо бега мислата

во раскрилениот облак,

поминуваќи низ замагленото огледало

низ прстите и корените на Татковината.

Се надминуваат  благородите

во стакленото небо,преплетени

со космички изткаени приказни

од обоените градови со олуи

во народната психа и физика

каде се пишува и црта.

Го лажам времето со коцка чоколадо

од моето постоење,

и со многу други реченици 

со блесок во темнината на ноќта.

Остана само едно парче облак

каде небото плачи низ пукнатините на времето

плачи и дождот, кој е крадец на убавото време.

 

Соња Таировска Ѓурчак

01.04. 2023 Улм