ПРОЛЕТ ВО РОДНИОТ КРАЈ кн .бр 11

 

ПРОЛЕТ ВО РОДНИОТ КРАЈ

Птиците одлетаа, гнездата останаа празни,

пролет поново се буди во родниот крај.

Стариот даб разлистува како зора рана.

Со солзи во очи и писмо во рака мајка се буди.

Мирис на пролет, погача пресна од фурна селска

само децки глас, нема да се гласи покрај стара мајка.

Седна мајка на куќниот праг

солзи  бриши и гласно моли, вратете се деца мили

мајка за последно да испратите во живот вечен.

Стадото онеми во јазици туѓи.

Камбани бијат со молитва тешка

животот се дели во слогови и стихови цели.

За родниот крај заборав нема

туѓина далечна и јазикот ми го зема.

Кој е тој што лесно ќе живее утре?

Претопени во јазици туѓи

како Бездомниците под синото небо.

Соња Таировска Ѓурчак

21.10 2023 Улм