ТЕ ЉУБАМ

 Во книга бр.9

ТЕ ЉУБАМ         

Не,не се страмувам,

по кој знаеј, кој пат да ти кажам,

земјо моја,Те љубам

и дека силно те љубам.

Гордо стојам во храмот на твојата љубов,

каде ме милуваат твоите ангелски крила

и времето кое носи убава пролет.

Во секоја нова зора ти подавам рака,

да ме водиш до изворот на твојата река,

лице да мија, и крстена вода твоја да пијам.

Те љубам родино моја

Ти благодарам Татковино моја.

Силно, го пoмнам детството

додека заспивав во чаршавите

извезени со свилен црвен конец.

Додека заспивав во боите

на твоите килими

исткаени од мајчините раце.

Јас заспивав во вистината

и со песната на ангелите.

Како секое дете,

тонев во стравот на тишината.

Само еден глас одекнуваше во одајата

и раскажуваше за твојата младост,

која е запишана по страниците на стариот завет.

Како дете не ги распознавав островите

неможев да ги измерам ветровите

нити да ја соберам водата од езерата

кој се украс на твојата душа.

Сега растам со молитвата

пливам со струите на новиот завет.

Раците ми се полни со бисери,

секој бисер е нова молитва

која се поновува од детството

на љубовта.

Во песните се запишани песни,

кој имаат уште толку многу простор

да се пишува и да ги раскажува сите убавини

кој се родени со твојата светлина.

А јас патувам и ја барам твојата

адреса во туѓа земја.

Поезијата е точна адреса,

со солза е запишана

твојата адреса во моите очи, земјо моја,

и колку да сум далеку секогаш си сомене.

Денес кога се смирија сите ветрови

овој ден чекаше на станицата

на која секојдневно ја минам улицата,

чекаше да ги напишам овие стихови,

улицата која љубов се вика.

Не, не се страмувам,

по кој знаеј, кој пат да ти кажам,

земјо моја,Те љубам

и дека силно те љубам.

ТЕ ЉУБАМ МАКЕДОНИЈО МОЈА.

Соња Таировска Ѓурчак

19. 01. 2021 Улм /Германија Велес Македонија