ПОЗАЈМЕНИ ЈАЗИЦИ кн бр 10 .

 ПОЗАЈМЕНИ ЈАЗИЦИ

Ме разбуди смрта

во дупките на историјата,

да ја поздравам пролета

да ги исполнам празнините

на времето и просторот.

Со јазикот на слободата

кој извира во една душа на судбината.

Позајмените јазици

ја гушат историјата

а зборот остана во грлото на песната.

Еден голем сон, води во стравот на иднината,

поздравуваќи ја пролета.

Утрово додека ветровите

ги разнесуваат јазиците

стојам во годините на бегството

пред своето време и сопствената слика.

Трчаки по програмата на вредностите

се бриши историјата и културата

која остава трага од позајмените јазици.

Зборот е живо дело, кој живее

во големината на животот,

зборот на еден живот, кој љубов се вика.

Во пукнатините на историјата

остана зборот, кој извира

од изворот со песната и духот.

Живее вечно во просторот и времето.

Соња Таировска Ѓурчак

20.02.2022 Улм

ЗБОР ПЕСНА

 ЗБОР ПЕСНА

Оваа песна, корен гранки пушти

Лист по лист, цвет до цвет

Со полни дланки збор песна редам

На сите гранки.

Облаци гранки покрија,

Од птиците стивнаа гласовите

Татковината и туѓината се измешаа

Песна збор сокрија.

Соња Таировска Ѓурчак

21.11. 2021 Улм

DIE ENTFERNUNG

 

DIE ENTFERNUNG  Die Länge der Zeit, die Stille wird erinnert, und wenn ich die Nacht  vor den Augen des Tages auslösche,  Tränen rollen die Straße der Uhr hinunter,  die mit der Zeit geht  und Falten im Gesicht hinterlässt,  die Stille erwacht,  und die Ferne ist schmerzlich.  Der Hahn, aus dem ich Wasser trinke,  heilt die Zeit,  ich knie und bete und das Leben vergeht, die Jugend atmet,  das Alter schmilzt wie eine Kerze  in der Ferne und die Zeit folgt mir.  Ich wachse jeden Morgen neu im Blumengarten in meiner Heimat. Meine Heimat ist fern,  und die Entfernung tut weh. Sonja Tairovska Durcak  01.02. 2022 Ulm > > DIE ENTFERNUNG > > Die Länge der Zeit, > > die Stille wird erinnert, > > und wenn ich die Nacht > > vor den Augen des Tages auslösche, > > Tränen rollen die Straße der Uhr hinunter, > > die mit der Zeit geht > > und Falten im Gesicht hinterlässt, > > die Stille erwacht, > > und die Ferne ist schmerzlich. > > Der Hahn, aus dem ich Wasser trinke, > > heilt die Zeit, > > ich knie und bete und das Leben vergeht, > > die Jugend atmet, > > das Alter schmilzt wie eine Kerze > > in der Ferne und die Zeit folgt mir. > > Ich wachse jeden Morgen > > neu im Blumengarten > > in meiner Heimat. > > Meine Heimat ist fern, > > und die Entfernung tut weh. > > > > Sonja Tairovska Durcak > > 01.02. 2022 Ulm > >

КУЌАТА НА ЗЕМЈАТА МОЈА книга бр 10

 

КУЌАТА НА ЗЕМЈАТА МОЈА

Куќата на земјата моја

е под олтарот на небото

во звухот на гласовите

во стихот на песната.

Мајка ми остави завет

да ја чувам куќата и зборот

да ја чувам песната и стихот

да ги чувам меѓу корицате на книгата.

Голема е куќата на земјата моја

во која живеам гордо,

го чувам јазикот македонски

во куќата на земјата моја

под олтарот на небото

Ја чувам меѓу кориците на книгата.

Соња Таировска Ѓурчак

02.02.2022 Улм

ПИСМОТО ОСТАНА НЕПРОЧИТАНО. книга бр 10

 

ПИСМОТО ОСТАНА НЕПРОЧИТАНО.

Пишувам писмо,

а буквите се судираат

како дески играчки

на хартија бела.

Пишувам писмо,

и го облекувам во руба бела,

везана со златен конец  

и  азбука буква наша.

Пишувам и праќам писмо,

примачот одамна заминал

ја променил адресата

писмото остана непрочитано.

Соња Таировска Ѓурчак

02.02.2022 Улм